İrice bir yakutu olan bir yolcunun en büyük korkusu yakutunun çalınmasıdır. Gün boyu yürür, yolculuk eder ve günün sonunda geceyi güvende geçirmek adına bir hana gider ve bir oda tutar. Fakat yolcu odayı paylaşacağı kişinin, o yakutun peşinde olan bir hırsız olduğunu bilmemektedir.

Bizim yakut koruyucusu yolcumuz ve yine bizim yakut hırsızımız ahbap olurlar; hatta tüm geceyi birlikte sohbet ile geçirirler. Yolcu gecenin ilerleyen saatlerinde nihayet uyku koynuna düşünce, hırsız odayı talan eder. Her yeri arar. Yastıkların altına, dolaplara, yerlere, çantanın içine ve hatta yolcunun üzerine bile bakar. Bakar da yakutu bir türlü bulamaz.

Nihayetinde el mahkumdur ki sabah olur. Sabah olduğunda hırsız, can hıraş yolcuya "Ben nereyi aradıysam bu yakutu bulamadım. Allah aşkına söyle nereye sakladın bu yakutu? Artık bulmak değil sadece nereye koyduğunu bilmektir derdim." diye sorar. Yolcu ise der ki: "Onu senin hiç aklına gelmeyecek bir yere, cebine sakladım. Ne dersin belki de aradığın hazine saklanabilecek başka bir yerde değildir. Belki de bütün hazine sendedir."